სარდაფში ჩავედი და ყუთს თავზე პატარა ალბომი შევამჩნიე.რომელსაც დაობებულ ყდაზე ეწერა ,,1918''.მე ალბომი გადავშალე და პატარა ბავშვების ფოტოები ვნახე.ერთ-ერთზე ეწერა ,,Chloe James'' და პატარა,5 წლის ბავშვის ფოტო იყო,რომელიც ძალიან ჰგავდა იმ ხლოის,მერის,რომელიც დღეს გავიცანი,მაგრამ ყუთის გახსნას რომ ვაპირებდი დედაჩემის ყვირილის ხმა გავიგე.ის ჩამოვიდა და ჩამეხუტა
მან ზემოთ ამიყვანა.რებეკა მაღაზიაში იყო წასული,
რებეკასთან:
უკვე მაღაზიიდან გამოვდიოდი და საბარგულში პარკებს ვაწყობდი,როდესაც 2 ბიჭი და ერთი გოგო დავინახე ლაპლაპა,წითელ მანქანაში.ცინიკურად მომესალმეს,მაგრამ მე მოსალმების ნაცვლად შევაგინე (ასეთი ტონი არ მომეწონა :D)
მათ შემომთავაზეს,რომ დავმეგობრებულიყავით და ერთად გვესეირნა.მეც დავთანხმდი.სახლში დავბრუნდი და მერე ეს ყველაფერი დედას მოვუყევი...
ისევ ჩემთან დავბრუნდეთ:
უკვე გვიანი იყო.დასაძინებლად დავწექი,მაგრამ შუქები ჩაქვრა.დედაჩემი შემოვიდა და ხელში ამიყვანა.მასაც ისე ეშინოდა როგორც მე და მე დედიკოსთან დავიძინე ჩემს დათუნიასთან ერთად
მაგრამ დედაჩემმა ძილში შფოთვა დაიწყო:
,,ოღონდ ჩემი შვილი არა.მე მომკალიიიიით.გაანებეთ თავი ჩემს შვილს!გაანებეთ!გაანებეთ!''
და ამ დროს გამოეღვიძა და კარაბთან გალასლასდა და დაინახა რომ კართან ერთი კაცი ხელს იჭრიდა და სისხლს უსვამდა
აი დედაჩემის და იმ კააცის დიალოგი:
-ვინ ხართ(დედა)
-მე თქვენ გიცავთ კაციჭამია ბავშვი ზომბებისაგან (კაცი)
-რატომ გვიცავთ (დედა)
-თქვენი ქმარი და მე საუკეეთესო მეგობრები ვიყავით.მან მე გამანდო საიდუმლო ზომბებზე,მაგრამ ამის თქმის უფლება არავის ჰქონდა.ახლა ჩვენ მათ მხოლოდ ღორებით ვანაყრებთ.
დედაჩემი კაცს გამოემშვიდობა და ლეპტოპთან დაჯდა.Google-ში დაწერა ალბომის ყდა 1918 Zombies
იმედი მაქვს მოგეწონებათ!
