ყველაზე რთული ხომ ალბათ ესაა. როცა გიყვარს ადამიანი, მთელი გულით გიყვარს, ენდობი და ზრუნავ მასზე, ის კი რას აკეთებს.. იმედგაცრუება ყველაზე მტკივნეულია სხვა ტკივილებს შორის. არვიცი რამდენჯერ მიგემია იგი, მაგრამ ვიცი რომ ჭკუას მაინც ვერ ვსწავლობ. ვენდობი ყველას, გოგოს, ბიჭს.. ყველასს.. მჯერა მათი, გადავუშლი მთელ გულს და ბოლოს ვხვდები რომ შეცდომა დავუშვი. ბოლოს ისინი გაღიმებული სახით, დახმარებისთვის გამოწვდილი ხელით მოგიღებენ ბოლოს.
და აი, ხალხო, გამოგექეცით. იცით როგორ განსხვავდება ეს სამყარო თქვენი სამყაროსგან?! ეს ისეთი ლამაზია, ისეთი სუფთა. ტივს მივესვენე და ნელ–ნელა მივუყვებით ორივენი მდინარის დინებას. აქ ჩიტების ჭიკჭიკი მაღვიძებს, როცა მანდ, თქვენი უხამსი ლაპარაკით მუდამ ფხიზლად ვიყავი. აქ ყველაფერში სიყვარული იგრძნობა, როცა მანდ სიყვარული ბრჭყალებით უნდა გამოგეგლიჯა.
ხეები ახლო–ახლო ჩალაგებულან, ერთად არიან შეყუჟულები როგორც ერთი ოჯახი. ჩიტებიც ერთად გადაფრინდებიან ერთი ადგილიდან მეორეზე,. ქვემოთ თევზებიც კი ჯგუფ–ჯგუფად დაძრწიან. აქ ისეთი კარგია...
თუმცა რთული ყოფილა მაინც.. აქ იმდენი დრო მაქვს ფიქრისათვის, დარდისათვის.. მაგრამ აქ არავინ მეკითხება, თუ რა მჭირს. აი ეხლაც, მომაწვა სევდა.. თითქოს მდინარის დინებაც ამყვა. მარტო არ დამტოვა. ადიდდა და აჩქარდა, როგორც ჩემი გულის ცემა, როგორც თვალებში ცრემლი, ხოლო ძარღვებში–სისხლი. ნეტავ დაგანახათ,როგორი გაოცებულები მიყურებენ მცენარეები. თავი ყველამ ჩემკენ მოაბრუნა. მიყურებენ და თითქოს იზიარებენ ჩემს დარდს.. ენძელებმა სწორედ ახლა დახარეს თავი.,
არვიცი ეხლა რა მომელის, საით წამიყვანს მდინარე, სად აღმოვჩნდები ბოლოს. ამას ღმერთი გადაწყვეტს.. ღმერთია ჩემი სულის ჩამდგმელი და იგი დამისვამს განაჩენსაც.
არა, მე უბედური არ ვყოფილვარ. თუმცა უბედურად ვგრძნობდი თავს, არ მაქვს უფლება მეხსიერების ზღვარს იქით მოვაქციო ყველაფერი, რაც მე გამაჩნდა. დიახ, მე თითქმის ყველაფერი მქონდა საარსებოდ. სახლ–კარი, საჭმელი, ოჯახი, მეგობრები.. ყველაფერი..ყველაფერიი.. რაც მთავარია სიყვარული ბევრი. სხვისი კიარა, ჩემი. ჩემი სიყვარული. მე იმხელა გული მაქვს, ყველას სიყვარული რომ მოვახერხე. დიახ, მე შემიძლია ვიამაყო იმით რაც გამაჩნდა. ეხლა რაღა მაქვს? მივატოვე ყველა და ყველაფერი, და გამოვიქეცი. ალბათ ძალიან უმადური მქვია. ალბათ იტყვით ‘’ რა ამბიციური ყოფილაო’’ ..
თუმცა მაგას აქამდეც ამბობდით. ალბათ ათასგვარ სისასტიკეს მომაწერთ, რომ თქვენ არ დაგბრალდეთ ჩემი წამოსვლა.
არვიცი. შეიძლება თქვენი ბრალიც არაა. მე ვერ აგყევით, მე ვერ შეგეგუეთ., მე ვიყავი ასეთი აუტანელი, თქვენ ხომ არა. ხო, ხშირად მიწევდა კამათი. ყველას გეკამათებოდით ალბათ. კი, საბაბს თქვენ მაძლევდით, მაგრამ ალბათ თავი უნდა დამეხარა და მომეთმინა. ოხ, რა ამაყი ვყოფილვარ, რა საძიძღარი.
ახლა ალბათ არავინ დამიწყებს ძებნას. მაგრამ როცა დაგჭირდებათ რჩევა და დახმარება, ისე დაგჭირდებით, რომ აუცილებლად მიპოვით, იმიტომ რომ იცით ჩემი სუსტი წერტილი, იცით რომ ისევ ადვილად მოვტყუვდები, იცით,რომ ისევ გაიღვიძებს ნდობის ნაპერწკალი ჩემს გულში, იცით,რომ თქვენთვის ყველაფერზე ვარ წამსვლელი..
მე გულთან ახლოს მივიტანეე... ტითქოს ჩემ ხოვრებას გავსს...
P.s 6 siaxlidan marto es ar wamehslaa :(( amitom daakomenatret ra gtxovtt...
