უპირველესყოვლისა მოგესალმებით.მე მერი გილბერტი ვარ,16 წლის.ძალიან მიყვარს თავგადასავლები და ამ მოთხრობაში მოგიყვებით თუ როგორ დავიზსენი თავი და დავმეგობრდი ზომბებისაგან.
ეს ყველაფერი დაიწყო მაშინ,როდესაც ჯერ კიდევ 1820 წელი იყო.ვაშინგტონის ერთ-ერთ მიყრუებულ სოფელში მშენებლობა მიმდინარეობდა,სადაც ბავშვები ჰყავდათ მონად და პატარა ბავშვებს ამუშავებდნენ.ერთ-ერთ გოგონას ერქვა როუზი.ის ერთადერთი გოგონა იყო მშენებლობაში,მაგრამ ეს ბავშვები ჯერ 9 წელს არ ოყვნენ გადაცილებულნი!უცებ მიწისძვრა დაიწყო და შენობა ჩამოიბნგრა და შიგ ჩაჰყვნენ ეს პატარა ბავშვები.მაგრამ მათი გვამები დღემდე ვერაღმოაჩინეს
7 წლის ვიყავი.მე,დედაჩემი ჯესიკა და ჩემი უფროსი და რებეკა ქალაქ გარეთ გავემგზვრეთ,სადაც მამამ პატარა სახლი დაგვიტოვა ტყის წინ.ვაშინგტონის მიყრუებულ სოფელში,სადაც მოსახლეობა 200-ს არ აღემატებოდა.საშიში ქალაქი ჩანდა,მაგრამ როდესაც გზაზე მანქანით მივდიოდით წინ ინდი გადაგვეფინა და თითქოს გზაზე ბავშვების ბრბომ გადაირვინა.დედაჩემს გაუკვირდა და მანქანა გააჩერა.მას თან შეეშინდა,მაგრამ მანქანიდან მაინც გადავიდა.მე და რებეკამ დედას გავაყოლეთ თვალი
მაგრამ დედა მანქანაში მალევე ჩაჯდა და გზას გაუყვა.სახლთან მანქანას ვერ დავაყენებდით,ამიტომ სახლიდან 2 კილომეტრის დაშორებით დავაყენეთ ჩვენი პიკაპი.უცნაურობები ამ დროს დაიწყო.გზასთან ერთი კაცი დავინახეთ,რომელსაც ხელში მკვდარი ღორი ეჭირს,მე ისეთი პატარა ვიყავი,რომ რორი შემეცოდა და ტირილი დავიწყე.
ის კაციც სწორედ ჩვენი სახლისკენ მიდიოდა,მაგრამ მოკლე გზით.მაშინ ამას ვერც დედა მიხვდა და ვერც ჩემი და.მე კი გულით ვგრძნობდი.უკვე თითქმის სახლთან ვიყავი როდესაც წინ დამიდგა დიდი სახლი.აი ისიც:
მაგრამ მზერა მალევე სახლისკარზე გადავინაცვლეთ მე და ჩემმა ოჯახმა.კარზე რაღაც წითელი სითხე იყო დაქცეული..დედაჩემს გაეცინა,რადგან ეს საღებავი ეგონა,მაგრამ ხელი რომ დაადო,შეკრთა და გვერდზე,კედელზე გვანიშნა.იქ ეწერა :,,სისხლი თქვენ დაგიცავთ''.მე ეს საშინლად არ მომწონდა!
I თავი იმედია მოგეწონათ.გავაგრძელებ 10 CommenT-ზე
