შეშინებულ დედაჩემს ყბა მოეღრიცა,მაგრამ სხვა გზა არ ჰქონდა...სახლი მხოლოდ გარედან იყო ლამაზი.შიგნით საშინელი პირობები დაგვხვდა,ობობის ქსელები,დანგრეული კედლები,მაგარი ლოგინები.წყალი არ მოდიოდა.ჩემი და გავიდა,რომ წყალი გაეხსნა,მაგრამ საპირფარეშოს ნახვას არავის ვურჩევდი.დაჟანგული ჯაკუზი,გასახეხი უნიტაზი.ეუუუუფ.ერთი სიტყვით უნიტაზზე დაჯდომა და ვანაში შესვლა არ ღირდა.არ ღირდა.დედიკომ საჭმელი გააკეთა და მივუსხედით გატეხილ მაგიდას,მაგრამ უცებ ტყიდან ბავშვების თამაშის ხმა შემომესმა.
დედაჩემი ოთახის დასალაგებლად როდესაც გავიდა,დრო ვიხელთე და ტყისაკენ გავწიე.იქიდან ისევ ბავშვების ჟრიამული ისმოდა <3მივყვებოდი გზას,მივყვებოდი,მივყვებოდი და უცებ ქვის გროვაში პატარა სახლიი დავინახე.
იქიდან პატარა გოგონამ გამოიჭყიტა:აი ისიც
-გამარჯობა (მე)
-გამარჯობათ :) (გოგონა)
-რა გქვიათ? (მე)
-მე კლოი ვარ,შენ? (კლოი)
-მე მერი.გინდა ვითამაშოდ? (მე)
-შემოდი,ოღინდ არ შეგეშინდეს.
მაგრამ უცებ დედაჩემის გამწარებული ძახილი შემომესმა.ის მომიახლოვდა და ჩხუბი დამიწყო:
-სახლიდან რატომ გამოიპარე ! (დედა)
-მ... მეეე... (მე)
-კარგი დაივიწყე,ახლა კი სახლში წავიდეთ,აქ საშიშია (დედა)
მე და დედა სახლისკენ ჩახუტებულები წავედით.მე ჩემს ოთახში შევვარდი და ლოგინზე პატარა,ძველი დათუნია შევამჩნიე
მე ძალიან გამიკვირდა.იქ კიდევ დახეული,გაუბედურებული ტანსაცმელი ვნახე,რომელსაც მიჯღაპნილად ეწერა ,,MaRrY''
მე ეს კიდევ უფრო გამიკვირდა.თითქოს გული მკარნახობდა,რომ ეს სახელი დაბადებიდან ვიცოდი.და უცებ გამახსენდა,რომ დღეს სწორად მერი გავიცანი.
ძალიან დამაინტერესა ამდენმა დამთხვევამ და ძველი ნივთების მოსაძებნად სარდაფში ჩავედი.იქ ბევრი რაღაც ვნახე...
5 კომენტარზე გავაგრძელებ :*
