კლაუსი ჩესკენ გამობრუნდა და გაეღიამა, მისი თვალები ბწყინავდა ის მშვენიერი იყო. მან ჩესკენ გადმოდგა ნაბიჯი, მეც გამეღიმა. მაგრამ უეცრად მას სახე დაემანჭა და ძირს დავრდა. შეშინებულმა დავიწყე ყვირილი, და მისკენ გავიქრცი, ზურგში ისარი ჰქონდა. არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა. მხოლოდ ვტიროდი და მას უიმედოდ ვეძახდი. ტრასაზე დავჯექი და კალთაში მოვიქციე. - კლაუს ხმა გამეცი. - ვემოდარებოდი მას. და აი რამოდენიმე წუთში ხმაური გაისმა. პირველად ჩემს ცხოვრებაში არ შემეშინდა და კლაუსზე ფიქრი ერთი ქამითაც არ შემიწყვეტია. ვიღაც კრუგებს გვირტყამდა. ვიღაც სწრაფი, მაგრამ ფეხზე არ ვდგებოდი, არა იმიტომ რომ არ შემეძლო . იიტომ რომ არ მინდოდა . მთელი ყურადღება კლაუსზე მქონდა გასატანილი.
- ვინ ხარ?! გამოდი !! და დამენახე. - სიძულვილით სავსე ხმით ვიყვირე. ყურში დამცინავი სიცილი ჩამესმა, და ცოტა ხანში ისიც გამოჩნდა . ის ჩემს წინ იდგა. - მაპატიე , პირადული არაფერი. ნება მომეცი გაგეცნო, ელაიჯაჰ მაიკლსონი. - ნიკლაუს რა უქენი ?! - მისგან გადაგარჩინე, თუ არ იცი გეტყვი რომ ვამპირია!- ეს სიტყვები 100 ჩამესმა ყურში მიუხედავად იმისა რომ მან მხოლოდ 1-თხელ თქვა , ნიკლაუს გავხედე და შევამჩნიე როგორ შეიცვალა მისი კანი.ეს იმას ნიშნავდა რომ მისი ნამუს გარეცხილი ძმა არ მატყუებდა, და იმ დროს მართლა შემეშინდა. ავკანკალდი, მაგრამ ნიკლაუსის გამომშრალი და უსიცოცხლო სხეულისთვის ხელი მაინც არ გამიშვია . 
ნიკლაუსი მიკენ გაწია ელაიჯამ , მე კი გაბრაზებული , შეშინებული, გამწარებული და ნერვებ მოშლილი სახით შევყურებდი მას. - მე-შენ-გა-და-გარ-ჩი-ნე. - მკაფიოდ წარმოთქვა ეს სიტყვები. და ტექნიკურად უკან გაბრუნდა, მეც ფეხზე წამოვდექი , და მისკენ წავიწიე. მიუედავად იმისა რომ ძალიან მეშინოდა. ელაიჯაჰ ალბათ ჩემგან აპლოდისმენტებს და ერთ კარგ გადახვევას მოელოდა მაგრამ ...მე სულ სხვა აზრები მიტრიალებდა თავში... იმის გარდა რომ კლაუსი ვამპირი იყო ... ის ჩემი სიყვარულიც იყო... - ეხლა რას იზამ ?! - მითხრა და ჩემსკენ წამოიწია. მეც უკკან-უკან წავედი. და ბლოს მუხას მივეყრდენი, ის უფრო და უფრო მიახლოვდებოდა, ბოლოს მაქსიმალური სიახლოვით. მითხრა. - ეხლა რას იზამ ?! - გაეღიმა. - ნიკლაუსის სიკვდილს არ შეგარჩენ. - მეც გავუღიმე, ეს ღიმილი გულიდან არ მოდიოდა მაგრამ მაინც. ხეს ჩუმად სქელი ტოტი მოვტეხე და უკან დავმალე. მას გაეცინა. - რას მიზამ ?! - მოგკლავ. - მკაიოდ წარმოვთქვი.
- ჰაჰაჰაჰაჰ, ამას ვერ შეძლებ. - გაეცინა. მეც ჯოხის მუცელში გაყრა ვცადე. მაგრა ვერაფერი დავაკლე , მას კიდევ ერთხელ დამცინავად გაეცინა. - საცოდაო. ეგ არ უნდა გექნა.- მითხრა და კისერში მწვდა. - ხელი გაუშვი . - ვიღაც ახალის ხმა ჩამესმა ყურში. ელაიჯამ იცნო და სიცილით გაიხედა უკან.
- კოლ ! არ მოგბეზრდა სხვის საქმეში ცხვირის ჩაყოფა ?!
- არა, კერლაინი ჩემთან ერთად წამოვა, ნიკლაუს ვტოვებ!!!
- ოოოოოოოო, განა შენი ძმის ერთგული არ იყავი ?!
- სწორედ მან მთხოვა , რომ თუ რამეს დამართებდით უბრალოდ კეროლაინი წამეყვანა თქვენგან შორს.
- და სად მიგყავს ?!
- ეგ უკვე შენ არ გეხება , თუ კეროლაინს არ გამატან ეხლავე დავავლებ ხელს
კლაუს და წავიყვან, მერე შენ გადაწყვიტე თუ გადარჩა როგორ მოიკლა თავი. ელაიჯამ ხელი გამიშვა , კოლმა კი ხელი გამომიწოდა, მისკენ ნაბიჯი გადავდი და შემდეგ ნიკლაუს შევხედე არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა, ან რატომ მიცავდა კოლი, უეცრად კოლმა ხელი მტაცა და იქაურობას გავეცალეთ , კოლი ისეთი სწრაფი იყო კიდევ უფრო ცუდად გამხადა. მე ხმა არ ამომიღია, არც კლაუსზე და არც არავიზე. როცა ძირს დამსვა უგონოდ დავარდი. და როცა თვალები გავახილე საავადმყოფოში ამოვყავი თავი.
აზრზე მოვედი და გავაცნობიერე რომ ნიკლაუსი სამუდამოდ დავკარგე, ის მომიკლეს. გაქრა.
მიუხედავად იმისა რომ ის ვამპირი იყო , მან წაიღო ჩემი ნახევარი.
- ნიკლაუს!! - ყვირილი დავიწყე , ჩემს ხმაზე კი პალატაში ჩემი ძმა და ექთანი შემოვარდა.
- ჰეი! კეროლაინ, დამშვიდდი , აქ ვარ. - მითხრა სტეფმა, მაგრამ მას სულაც არ ვეძებდი.
- აქ ვინ მომიყვანა ?! - ვიკითხე მიუხედავად იმისა რომ ვიცოდი.
- არ ვიცით, უცხო კაცმა რომელმაც თქვა რომ გზაზე დაგდებული გიპოვა.
- ეს სიმართლე არ არის, პოლიციას დაურეკეთ , რამე იღნეთ, ტყეში წადით .
ნიკლაუსის სახლში მიდით და მისი ოჯახი დაკითხეთ, ელაიჯას მოკვლის უფლება მომეცით ან რამე გააკეთეთ! კლაუსი შეიძლება მკვდარია, მას უნდა დაეხმაროთ , მას მე უნდა დავეხმარო აქედან გამიშვით - ყვირილით წამოვხტი
საწოლიდან და სტეფმა დამიჭირა . მთელი ხმით ვყვიროდი მის სახელს და სტეფს ვურტყამდი.
- მან მე დამპირდა რომ არ დამტოვებდა. - ისევ ტირილი დავიწყე.
ექიმმა დამამვიდებელი მოიტანა , მე კი ყვირილი დავიწყე და საწოლიდან ისე ვცადე წამოხტომა . მაგრამ სტეფანმა ისე დამაკავა განძრევაც ვერ შევძელი, რამოდენიმა წუთში კი ძალა უნებურად ჩამეძინა . მაგრამ ეს უარესი გამოდგა, თვალწინ დამიდგა ყველაფერი რაც მოხდა ჩემსა და კლაუსის შორი ყოველი წამი.           
|
